آیین دوست یابی

کتاب آیین دوست‌یابی، لحن روان و قابل‌فهمی دارد. این لحن ساده، خواندن کتاب را جذاب و لذت بخش می‌کند.

دیل کارنگی کتاب را بدون هیچ مقدمه‌ای آغاز می‌کند. او در ابتدا داستان‌ها و روایت‌های کوتاه از افراد مشهور مثل آل‌کاپون و توگن کرولی2، خلافکاران مشهور آمریکایی، می‌آورد و از این روایت‌ها نتیجه می‌گیرد که انسان ها هرگز نباید خودشان را مقصر بدانند؛ درنتیجه هرگز اجازه ندارند از کسی انتقاد کنند. دیل کارنگی درباره‌ی انتقاد می‌گوید: « انتقاد عمل خطرناکی است، چون غرورِ با ارزش فرد انتقاد شونده را جریحه‌دار می‌کند و در نتیجه دل‌خوری پدید می‌آورد.»

دیل‌ کارنگی که بیشتر از ده سال، زندگی ابراهام لینکن، رئیس جمهور آمریکا، را برای کتاب دیگرش به نام «لینکن ناشناخته» مطالعه کرده بود. در آغاز کتابش داستانی از زندگی لینکن تعریف می‌کند. این داستان به خواننده نشان می‌دهد که انسان‌های بزرگ هم در مواقع عصبانیت تصمیم نمی‌گیرند، و اجازه می‌دهند حداقل بیست و چهارساعت از آن اتفاق بگذرد تا خشم‌شان فروکش کند. اگرچه این کار، در برخی موارد بسیار سخت است، اما افراد بزرگ باید به این توانایی دست یابند. توماس کارلایل می‌گوید:« عظمت مردان بزرگ از طرز رفتارشان با افراد زیردست معلوم می‌شود.»

پیدا کردن یک دوست خوب برای همه‌ یک نیاز اساسی است. همه‌ می‌خواهند تاثیرگذاریشان را در زندگی دوستانشان احساس کنند. مهم‌تر از همه‌ی این موضوعات، حق مسلم همه‌ی انسان‌هاست که دوست بدارند و دوست داشته شوند. دیل کارنگی نویسنده‌ی کتاب آیین دوست‌یابی یکی از اولین نویسندگانی بود که درباره‌ی این موضوع تحقیق کرد و کتابی قابل فهم برای همه نوشت. کتابی که هنوز هم بعد از حدود یک قرن از نوشته شدن همچنان در فهرست پرفروش‌ترین و پرطرفدارترین کتاب‌های روانشناسی و خودشناسی قرار دارد.

دیل کارنگی  (Dale Carnegie)متولد نوامبر 1888 در مری‌ویل، میزوری است. متولد شدن در شهری کوچک و خانواده‌ای فقیر، باعث شده است او از کودکی به روابط انسانی دقت کند. به همین دلیل است که بیشتر کتاب‌های او درباره‌ی روابط انسانی است. او نوشتن را از سال 1915 و با کتاب «آیین سخنرانی» شروع کرد. «آیین دوست‌یابی» و «آیین زندگی» آثار دیگر او هستند که مهناز بهرنگی آن‌ها را به زبان فارسی ترجمه کرده است.

دیل کارنگی از اولین نویسندگانی بود که درباره‌ی خودشناسی و بهبود زندگی فردی، تحقیق کرد و کتاب نوشت. کارنگی درباره‌ی کتاب  آیین دوست یابی می‌گوید:« زمانی به فکر نوشتن این کتاب افتادم که فهمیدم مردم بیشتر از هرچیز دیگری می‌خواهند روی یکدیگر تاثیر بگذارند.» چون تا آن زمان کتابی درباره‌ی موضوع دوستینوشته نشده بود، کارنگی  تصمیم گرفت خودش اولین کتاب را درباره تأثیرگذاری بر دیگران و چگونگی نفوذ در دیگران بنویسد.

دیل کارنگی می‌گوید :« شما تنها به یک روش می‌توانید رفتار دیگران را تغییر دهید، آن هم این است که دیدگاه خودتان را نسبت به آن‌ها تغییر دهید.» او معتقد است: «شک و ترس‌ ما، و نبودن یک منبع مناسب برای یادگیری، ما را محدود می‌کنند.» به همین دلیل او نخستین محفل آموزشی‌اش را تشکیل داد. او در این محفل درباره‌ی موضوعاتی چون ترس از سخنرانی، ترس از ارتباط و… صحبت کرد. او در سال 1954، شرکت «دیل کارنگی و شرکا» را تاسیس کرد؛ موسسه‌ای که تاکنون هزاران کلاس و دوره درباره‌ی خودشناسی و راهبری برگزار کرده است. موسسه‌ی دیل کارنگی بیشتر از 2700 دانشجو دارد که آموزه‌‌های این موسسه را در بیشتر از 85 کشور آموزش می‌دهند.