حکایت دولت و فرزانگی

روزگاری جوانی هوشمند می زیست که می خواست دولتمند شود. آکنده از نومیدیها و موانعی انکارناپذیر، هنوز به ستاره بخت خود اعتتقاد داشت. در حالی که منتظر لبخند  بخت خویش بود، به عنوان دستیار مدیر حسابداری در شرکت تبلیغاتی کوچکی کار می کرد. حقوقش بسنده نبود و مدتی بود که احساس می کرد کارش برای او چندان رضایت به همراه نمی آورد. دیگر دست و دلش به کار نمی رفت. در این فکر و رویا بود که به کار دیگری دست بزند، شاید کتابی یا داستانی بنویسد که دولتمند و پر آوازه اش کند و تنگناهای مالی اش را یکباره و برای همیشه پایان دهد. اما آیا جاه طلبی او اندکی غیرواقع بینانه نبود؟ آیا به راستی از استعداد و فنون کافی برای نوشتن کتابی پرفروش برخوردار بود، یا صفحات از سرگشتتگیهای غم افزای نامتمرکز فلاکش درونش پر می شدند؟